Habits of mind and feeling*
Δεν κρύβεται, μα δεν θέλει να δείξει την αδυναμία του, το ποίημα γίνεται προσευχή, εξομολογείται την αθωότητα του, χωρίς να επιθυμεί λύπη κανενός - σαν να προτείνει ένα τρόπο για τη δική μας ομιλία, ίσως να ναι κοινά τα πάθη μας.
Η βαθύτατη αποξένωσίς μου από το φολκλόρ με βοήθησεν εξ άλλου να το διατρέξω και με την αρμόζουσαν ψυχραιμίαν και σεβασμόν, θεωρώ δε ότι με κρατησεν μακράν ακαίρων και ακαριαίως θνησκοντων ανθουσιασμών
Τούτο με καθοδήγησεν εις το μέγα - καθώς προείπον-κοίτασμα πρωτοφανών ευρημάτων του Υπερεαλισμού. Λογικώς και γλωσσικώς φιλελεύθερον και μέχρι αναρχικής χαρμοσύνης αδογμάτιστον και πολυχρωμον.
Ήξερα πως δεν θα μείνει πολύ, δεν γύρισα να κοιτάξω. Εφυγε όπως παλιά, δίχως αποχαιρετισμό-μα τότε οι δρόμοι μας ήταν γεμάτοι περιστέρια και ψευδαισθήσεις.
Έψαχνα τον “ωχρό μελισσοκόμο” , στην απαλάμη του αναπαύεται ο οξύς ποιητής, που δεν ξέρει τι σημαίνει συμβιβασμός και υποχώρηση
ΑΛΚΜΑΝ 