Συναπαντήματα

Πέμπτη, 23 τρέχοντος μηνός, Λονδίνο. Πρωί πρωί, επίσκεψη του γνωστού χανιώτη παρεπιδημούντος στην Γηραιά Αλβιόνα,για οικογενειακούς λόγους, κ. Αντώνη Γ.πριν καλά ξυπνήσω, μου ενεχείρισε,το βιβλίο που μόλις εξεδόθη στο Παρίσι, διάβασα στο εξώφυλλο:

Ιερώνυμος Καμάρης

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ
υπότιτλοι πολλοί:
Κείμενα,από τον κόσμο του αγνώστου-ερμηνείες έγκριτων επιστημόνων-παράδοξα φυσικά φαινόμενα, δοξασίες και μαγειες φυλών πρωτογόνων,είναι δυνατή
η υπεραισθητή επαφή;Αποδείξεις περί της υπάρξεως του σύμπαντος-

Πρόκειται για τον Σίφη ; ρώτησε , γιατί χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ιερώνυμος;
Ξεφύλλισα το βιβλίο, που είχε σχήμα 18/29 εκ και παραστατική εικονογράφηση.
Του μικρού θα ναι συλλογίστηκα (του Στέφανου)είχα κάποτε δει τη δουλειά του και γνώριζα το εικονογραφικό ταλέντο του.Μα πως και γιατι η έκδοση στο εξωτερικο, αναρωτηθηκα, ποια κειμενα του περιλαμβάνονται;ποιος εκανε την επιλογη;την επιμέλεια;
Το Ιερώνυμος, μονολόγησα, μα ειναι ο άλλος του εαυτός, ο δίδυμος αδελφός, πως να του εξηγήσω αραγε;
Ο μανδύας της κουρασμένης μεγαλούπολης είναι γκρίζος, δεν την ζεσταίνει , όμως το κρύο υποφερτό και το φως ήπιομα καθαρό. Έχω ξυπνήσει μα δεν είμαι και απόλυτα βέβαιος,μερικές στιγμές το όνειρο , η φαντασία μπερδεύονται με την πραγματικότητα, το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον…

Ο Σίφης είναι σήμερα 26-10-2008 κοντά ,στην ημερομηνία που περιμένουμε αρκετοί φίλοι του, στις 28 Οκτωβρίου-η εθνική γιορτή, που ποτέ δεν μας άρεσε(θύμιζε τον απαίσιο κοντό στρατιωτικό και πολιτικό),είναι η μέρα δική του.Συζητούσαμε εδώ και καιρό,όσοι τον αγαπάμε, για τα συναπαντήματα του-ο λαός καμιά φορά, ξεπερνώντας , τους εμπειρότατους επαγγελματίες της θρησκείας και της επιστήμης,βρίσκει τις λέξεις που ταιριάζουν, στις πολύ σοβαρές περιστάσεις της Ζωής μας.Και πιο πολύ, αυτές που φοβόμαστε,που συνδέονται με αισθήματα και τραύματα και βαριές απώλειες .Να μαζευτούμε την 28η Οκτωβρίου,στο χωριουδάκι που επέλεξε,την Κοξαρέ, για τα συναπαντήματα του.Ας ειναι προσωπικό θέμα, για τους δικούς του ανθρώπους, για όσους τον αγαπούν η συνάντηση, αυτήν τη μέρα και κάθε άλλη βέβαια . Ο Σίφης είναι για πολλούς από μας , με μας. Κοντά,σε παρέες και εκδηλώσεις,στην αίθουσα διδασκαλίας η στο λιμάνι, η στην πλατεία Δασκαλογιάννη η τα λιοντάρια.Στο σχολείο, την εφημερίδα το γραφείο,την εκδήλωση στο δρόμο.Πρέπει να τον υποχρεώσουμε να βρεθεί με πολλούς μαζί, περισσότερους ίσως από όσους αντέχει.Στο χωριουδάκι του Παππού του, Ιωσήφ Παπαδάκη,που ο ίδιος νήπιο ακόμα διάλεξε το όνομα του και μεγάλος τον οριστικό τόπο του, την Κοξαρέ,που την μάθαμε μόνο γιαυτό και όχι για τους αγώνες και την ιστορία της,το όμορφο καταπράσινο τοπίο.Να βρεθούμε πολλοί κι αυτός μαζί μας,
με λίγο κρασί και μιαν ελιά και δυο κουβέντες -όλοι εμείς που ξέρουμε , ότι όπου πέρασε, άφησε αγαθά βήματα,ότι τον χρειαζόμαστε ακόμα.
Μπορει στον καθενα μας, να ναι κοντα,στην μνημη και την καρδια του-όμως όταν βρεθει στην ευρεία συντροφια, θαναι στον χώρο της ζωής του, που ηταν ανοικτος και μικρός και μεγάλος, κοντα στην κινηση και τον κόσμο,στο ωαξιμο, την αναζήηση,στην ανταλλαγη απόψεων,ακόμα και και στην αντιπαράθεση και στην πολιτική κόντρα.Ο καθένας θα χει μια ψηφίδα του για το μωσα΄ι’κο του,το πορτραίτο , θα γίνει με χίλιες γραμμές και χρώματα,για να πλησιάσει ότι πολύ σημαντικό, ενδιαφέρον και πρωτότυπο ήταν.
Ο φίλος από τη Δυτική Κρήτη, νόμιζε πως αφαιρέθηκα εντελώς, τον ήξερε όμως καλά,του έλλειπε και τον σκεφτόταν κάποιες φορές,στο Ρέθυμνο του είπα, στις 28, άσε τα βιβλία για αργότερα , του άρεσαν παράξενες ιστορίες και πράγματα,τα παιγνίδια του νου και της φαντασίας-αυτός ο σοβαρός και λογικός άνθρωπος, έψαχνε με μανία, ιστορίες απίθανες, βιβλία παραδόξων και υπερβολές και μαγείες αρχαίων λαών, εξωγήινους επισκέπτες και γνώριζε πολλά παιγνίδια και άπειρες ταχυδακτυλουργίες ( Που τον ευχαριστούσε να παρουσιάζει,με ιώβειο υπομονή στα παιδιά), το βιβλίο του σ αυτα θα αναφέρεται…
Το άνοιξα στην πρώτη σελίδα , αφιέρωση:
» στους μαθητές μου,σ’αυτούς που με διασκέδασαν με τα λάθη τους αλλα και σ εκείνους που μ’ευχαρίστησαν με τις καλές επιδόσεις τους
και στους λιγότερο συναισθηματικούς φίλους μου, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα…»

Θα προσπαθήσω να ‘ μαι εκει, στις 28, ειπε ο Α.Κ,νομίζω ότι είχε σκοτεινιασει το βλέμμα του κι ότι σκούπισε κάποιο δάκρυ.

Λονδίνο 23.10.2008

Βασίλης Ζεβελάκης Αρχιτέκτων

Εικόνα πραγματική, λίγο αλλιώτικη, το φως περιγράφει, τις μορφές και τα πράγματα και εξαφανίζει τα χαρακτηριστικά.