Τα δάκτυλά της αφρός και μετάξι
και ξανθά κουρεμένα μαλλιά
κάποια πίκρα θαρρείς έχει στάξει
στη μικρή των χειλιών της γωνιά
Στα μεγάλα τα μάτια της τρέχουν
σύννεφα με χιλιάδες πουλιά
στο λαιμό της κατάλευκος κύκνος
που τη Λήδα πριν, είχε αγκαλιά
Σαν μιλά κουδουνίζουν οι λέξεις
κι είναι στίχος αυτό που θα πει
έχει μάθει να δίνει, δεν παίρνει
κι αν διψά ,μια σταγόνα να πιεί
ΑΛΚΜΑΝ 