Θα παρουσιάζομε συχνά, τους χαμένους στη λήθη, καλλιτέχνες, τους ποιητές πρώτα κι ο Μυλωνογιάννης, ήρθε στη σειρά του «alkman» γιατί συμπληρώνονται εφέτος εκατό χρόνια από τη γέννηση του ( Χανιά 1909)
Στο μεσοπόλεμο ήταν αρκετά γνωστός, γιατί βρισκόταν στο κέντρο των λογοτεχνικών κύκλων και των περιοδικών που είχαν ευρύτερη κυκλοφορία (Μπουκέτο). Ψάχνουμε το κοινωνικό μυθιστόρημα του «Βιοπάλη»που δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα του Πειραιά (Θάρρος,1935) και τις συλλογές ποιημάτων: «Προς το φως» 1934, «Μεθεόρτια» 1948, Ανάγλυφα» 1951 – αν βρεθούν σε κάποιον αναγνώστη, ας μας στείλει ένα (φωτο)αντίγραφο.
Η ζωή του, ακολουθεί τ΄αχνάρια των φίλων του (ποιητών) Λαπαθιώτη, Παπανικολάου, «καταραμένοι» στιγματισμένοι από ανίκητα πάθη και καταστροφικές συνήθειες, θα φύγουν περνώντας από τδρόμους αδιέξοδους και σκολιές οδούς, αφού εργασθούν με συνέπεια, στην τέχνη που υπηρέτησαν, αφήνοντας τραγούδια, που μπορούν ακόμα να συγκινούν.
Γ. Μ. Μυλωνογιάννης – Ξεχασμένος ποιητής
Σελίδες: 1 2
ΑΛΚΜΑΝ 
Οι σχέσεις του Λαπαθιώτη και του Μυλωνογιάννη, στενές φιλικές και φιλολογικές, θα αφήσουν ένα περίφημο τετράστιχο, στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα», που στην Μεταξική Δικτατορία, σκόνταψε στην αξέχαστη λογοκρισία. Ο Μυλωνογιάννης με το ψευδώνυμο Περαστικός, σχεδίασε το ποτρέτο του φίλου του Ναπολέοντα,που τέλειωνε με τους στίχους:
«Ψηλό, λιγνό, τρελό για χάδι,
δουλεύει σ’ ένα μαγαζί.
Το πήρα ένα Σάββατο βράδι
και κοιμηθήκαμε μαζί»
Το διόρθωσε εύκολα ο Ναπολέων Λαπαθιώτης:
«Ψηλό, λιγνό, τρελό για χάδι,
δουλεύει σ’ ένα μαγαζί.
Το πήρα ένα Σάββατο βράδυ
μα δεν ξαπλώσαμε μαζί»
Όποιος ενδιαφερθεί θα βρει λεπτομέρειες στο διαδίκτυο
Μου αρέσει!Μου αρέσει!