ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Στο ομότιτλο βιβλίο των Α.Φωστιέρη-Θ. Νιάρχου (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006) ανθολογούνται εκατόν πενήντα ποιήματα που ήταν αφιερωμένα από ποιητές σε ομοτέχνους τους. Στους πιο ευνοημένους σε αφιερώσεις συγκαταλέγεται ο Κώστας Καρυωτάκης. Ελεγεία άρχισαν να γράφονται γι αυτόν αμέσως μετά τον θάνατό του και συνεχίστηκαν μέχρι τις μέρες μας. Μια συγκινητική ψηφίδα στον τάφο του ποιητή της Πρέβεζας «χάραξε» ο πρόωρα χαμένος χαμηλόφωνος παραδοσιακός Μίνως Ζώτος(1905-1932) που γεννήθηκε στο Νιοχώρι της Παραχελωίτιδος. Το 16στιχο ποίημα συμπληρώνει την πρωτότυπη ανθολογία αλλά νομίζουμε ότι εχει και λυρικό άρωμα που διαρκεί.
Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Ψέμα ήταν, δε μας έζωσε στυγνή
Σιωπή, κακό ήταν όνειρο η πληγή μας,
Λαμπρές μηνούσαν νίκες οι οιωνοί
Κι’ ήτανε λάθος η έντρομη φυγή μας.
Αυτοί που απάνω μας ωρμούσαν, λαός,
φίλοι ήταν κι’ έφερναν το ωραίο στεφάνι;
Κι’ ήταν ο κόσμος δίκαιος και καλός;
Μα γιατί τότε νάχουμε πεθάνει;
Όλοι και μ’ όλη την οργή, γοερός
μ’ έπνιξε ο θρήνος στη στρωμνή του αρρώστου,
μα αν ήταν πρώτα η χλεύη τώρα εχθρός
του τραγουδιού σου μέγας ο έπαινός του.
Τώρα εμπαιγμός η ανώφελη στοργή
κι’ εδώ σ’ επιβουλεύεται, μονάχα
κρύψου και φτάνουν οι άνθρωποι γοργοί
να σου διαψεύσουν το τραγούδι τάχα…
ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 27 Μαΐου 1936, ανακοίνωση Κ.Σ.Κώνστας.)
Για την αντιγραφή ΣΟΦΙΑ ΛΙΛΙΜΠΑΚΗ
ΑΛΚΜΑΝ 
Αξιόλογο το ποίημα του Μίνου Ζώτου για τον Καρυωτάκη που ανέσυρε η φιλέρευνη Σοφία Λιλιμπάκη υπάρχει όμως κι ένα προηγούμενό του ομότιτλο 8στιχο, υποδεέστερο, γραμμένο αμέσως μετά τον αυτοπυροβολισμό της Πρέβεζας το οποίο, για λόγους βιβλιογραφικής πληρότητας, σπεύδω να παραθέσω:
Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Του κόσμου οι φαύλοι, ευγενικέ ποιητή, που σε θρηνούμε
τόσες φορές απάνω σου πατήσαν να περάσουν•
μα εκεί που πας και γρήγορα θα ’ρθούμε να σε βρούμε,
δε γίνεται θλιμμένε μου για να σε φτάσουν.
Αλήθεια στέρεψε η ζωή κι’ είναι η γενιά μας στείρα,
Η Ποίηση παραλήρημα, τι θέμε πια εδώ κάτου;
Δεν έχει τόπο εδώ για μας κι’ μόνη εμπρός μας θύρα,
για να διαβούμε απόμεινε μονάχα του θανάτου.
Επιπροσθέτως, ο Μίνως Ζώτος, θρήνησε και την αγαπημένη του Μαρία Πολυδούρη αλλα το ποίημά του εκείνο ξεφεύγει των ορίων του παρόντος σημειώματος.
( Μίνου Μ. Ζώτου Άπαντα. Νεοχώρι Παραχελωίτιδος, 1972)
Γ.Ζ.
Αξιόλογο το ποίημα του Μίνου Ζώτου για τον Καρυωτάκη που ανέσυρε η φιλέρευνη Σοφία Λιλιμπάκη υπάρχει όμως κι ένα προηγούμενό του ομότιτλο 8στιχο, υποδεέστερο, γραμμένο αμέσως μετά τον αυτοπυροβολισμό της Πρέβεζας το οποίο, για λόγους βιβλιογραφικής πληρότητας, σπεύδω να παραθέσω:
Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Του κόσμου οι φαύλοι, ευγενικέ ποιητή, που σε θρηνούμε
τόσες φορές απάνω σου πατήσαν να περάσουν•
μα εκεί που πας και γρήγορα θα ’ρθούμε να σε βρούμε,
δε γίνεται θλιμμένε μου για να σε φτάσουν.
Αλήθεια στέρεψε η ζωή κι’ είναι η γενιά μας στείρα,
Η Ποίηση παραλήρημα, τι θέμε πια εδώ κάτου;
Δεν έχει τόπο εδώ για μας κι’ μόνη εμπρός μας θύρα,
για να διαβούμε απόμεινε μονάχα του θανάτου.
Επιπροσθέτως, ο Μίνως Ζώτος, θρήνησε και την αγαπημένη του Μαρία Πολυδούρη αλλά το ποίημά του εκείνο ξεφεύγει των ορίων του παρόντος σημειώματος.
( Μίνου Μ. Ζώτου Άπαντα. Νεοχώρι Παραχελωίτιδος, 1972)
Γ.Ζ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να συμπληρώσω εδώ ότι ο μεγάλος έρωτας του Μίνου Ζώτου, ήταν η Μαρία Πολυδούρη. Λέγεται μάλιστα ότι ο πρόωρος χαμός του οφείλεται στον καημό του από το θάνατο της Πολυδούρη (1930).Υπήρξε υπάλληλος του Δήμου Αθηναίων. Στο χώρο της ποίησης ο Μίνως Ζώτος πρωτοεμφανίστηκε το 1923 από τις σελίδες του περιοδικού «Μούσα». Η γραφή του είναι έντονα λυρική και συχνά ρομαντική. Εμφανίζει επιρροές από ποιητές όπως ο Μιλτιάδης Μαλακάσης και ο Κώστας Καρυωτάκης. Η πρώτη συλλογή του με τίτλο «Βήματα» εκδόθηκε το 1929, και ακολούθησε η συλλογή «Αφιέρωμα» το 1930. Η τελευταία του συλλογή έχει τον τίτλο «Σουρντίνα» και εκδόθηκε (1972), μετά το θάνατό του.
Γιώργος Μαρκόπουλος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και μια θλιβερή ποιητική είδηση: Μόλις πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Τάκη Βαρβιτσιώτη (1916-2011 χθες βράδυ) σημαντικού λυρικού ποιητή και δικηγόρου της Θεσσαλονίκης. Να τι έγραφε για τους ποιητές:
Ο Ποιητής
Αυτός ο αθώος
Αυτός ο μάγος
ο θαυματοποιός
ο μυστηριώδης δαμαστής των λέξεων
που λατρεύει την ομορφιά
Αυτός ο μικρός Θεός που μιλά
και με το λόγο του γίνεται φως.
Ζωή σε όλους μας
Γιώργος Μαρκόπουλος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!