ΧΡΟΕΣ – μουσική ομάδα του Ηρακλείου : Ηλέκτρα

ΗΛΕΚΤΡΑ – σπουδή στο φως

Τετάρτη βράδυ (6.4.2011)στη Βασιλικη του Αγίου Μάρκου, μια παράσταση στη μέση της έκθεσης για την ιστορία της ιατρικής. Έκπληξη ευχάριστη, έχουμε συνηθίσει τόσο στις εικαστικές ή εμπορικές παρουσιάσεις που δεν ταιριάζουν στον ιστορικό χώρο, έχουμε πνιγεί από μουσικές του λαϊκού πενταγράμμου που ξεχύνονται με τα μεγάφωνα στην πλατεία των λιονταριών και κακοποιούν και τρομάζουν.
Μια ομάδα συμπολιτών, κάτω από την καθοδήγηση ( μόνο εδώ έχει κάποια σημασία αυτή η λέξη) του Δημήτρη Σφακιανάκη, ενός ταλαντούχου μουσικού αλλά και καλλιεργημένου ανθρώπου, δημιουργεί και μας προσφέρει αληθινή συγκίνηση.

Ενώ το θέατρο στο Ηράκλειο κυρίως από ξένους θιάσους υπηρετήθηκε- παρά την δημιουργία πολλών ερασιτεχνικών ομάδων, δεν έχουμε μια σταθερή και θεσμοθετημένη σκηνή, στον τομέα της μουσικής υπήρχαν από τις αρχές του αιώνα μας σύλλογοι και ιδρύματα με σοβαρή προσφορά. Όμως η μουσική είναι ο πιο εύκολος και προσιτός ο δρόμος του λεγόμενου λαϊκισμού και της ευρείας κατανάλωσης. Η η τοπική κοινωνία, ενθουσιάζεται (όπως ολόκληρη η επικράτεια)με τις διπλοπενιές και (λόγω τουρισμού) ανακάλυψε και τη λύρα ενώ η νεολαία βέβαια ενθουσιάζεται με ηλεκτρικές κιθάρες και ντραμς. Ο χώρος για καλύτερα ακούσματα έχει περιορισθεί, ενώ η λεγόμενη κλασσική μουσική είναι πάντα στο απόλυτο περιθώριο. Η ομάδα Χρόες, πρόσθεσε μιαν άγνωστη λέξη αλλά και μια μουσική παράσταση σύνθετη, ενδιαφέρουσα και υψηλού επιπέδου. Ο ερασιτεχνισμός στην πιο καλή του έκφραση, μας ενημέρωσε μας ευχαρίστησε, άνοιξε το βιβλίο των γνώσεων και των ευαισθησιών μας και υπογράμμισε με κόκκινο, σκέψεις, εικόνες, ιδέες. Ακόμα κι όταν κάτι ξένιζε(όπως κάποια λόγια της κ. Αγνής, κόρης της ηρωίδας Ηλέκτρας Αποστόλου) συμπλήρωνε εικόνες παλιές και ενός δικού μας παρελθόντος που αγκυλώνει ακόμα.
Η διαχρονική παράθεση ποιημάτων υπηρέτησε το θέμα, ακόμα κι όταν η ποιότητα των στίχων δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο.
Η ανάμειξη κειμένων και προσώπων και μουσικών, δημιούργησε μια θεατρική πια παράσταση, πρωτότυπη και σημαντική, μοναδική – με εκπλήξεις και χάπενικγ- που προκάλεσε την επιδοκιμασία και τον (ασυνήθιστο) ενθουσιασμό των θεατών.
-Μπράβο, είπαν πολλοί, μετά τα θερμά χειροκροτήματα που έκλεισαν τη βραδιά, υπάρχουν ακόμα ελπίδες συλλογιζόμουν, αφού έσφιξα το χέρι του μαέστρου, που έβλεπα πρώτη φορά. Ερχόταν στο νου μου ο στίχος ενός τελείως «άλλου» ποιητή : «Το φως τραγουδά αιώνια» (the light sings eternal) μου φαινόταν ότι ήταν το καλύτερο σχόλιο σ ότι είχα δει και ακούσει.(1)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Τα αναφερόμενα ονόματα της ομάδας συμπληρώθηκαν από το διαδίκτυο, ας προσθέσουν αυτούς που παραλήφθηκαν όσοι ξέρουν.
(1) Στίχος του Έζρα Πάουντ, από τo Κάντος CXV, μεταφραση Χ.Φλαβιανού, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ