ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΣΗΦΗ

Όταν άρχισε η κατεδάφιση του ερειπωμένου γειτονικού σπιτιού του μακαρίτη ΣήΦη Μ., βρέθηκαν πεταμένα στα σκουπίδια μερικά τεφτέρια, λογαριασμοί και αποδείξεις και εφημερίδες. Έψαξα σαν καλός ρακοσύλεκτης, ας με κοίταζαν περίεργα-στα πιο ευτελή χαρτιά που περιείχαν καταχωρίσεις πληρωμών και εισπράξεων υπήρχαν και ημερολογιακές σημειώσεις. Σας αντιγράφω, διορθώνοντας μόνο σημαντικά ορθογραφικά λάθη.

ΑΝΗΣΥΧΑΣΤΙΚΟΝ ΟΝΕΙΡΟΝ 24.3.1958

Ονειρεύθην ότι το επάνω μέρος του σπιθιού μου ήταν μισογκρεμισμένον από από μια γωνία και κατέπεσεν από το επάνω μερος ένα σκυλάκι και μια γάτα. Το σκυλάκι αναρριχόμενο δεν κατόρθωσε να μην πέσει από το απάνω μέρος η δε γάτα πολύ εξυπνη είδε ένα σκοινί να κρέμεται παραπλεύρως από την γκρεμιζόμενη γωνία και πηδώντας με δύναμη κατόρθωσε και έπιασε το σκοινί και με το σκοινί πήδησε στο απέναντι μέρος-Σαν να ήταν πυρκαϊά και ετινάχθη μακριά να μην πέσει στη φωθιά και έτσι γλύτωσε από το γκρέμισμα μόνο η γάτα ο σκύλος σκοτώθηκε το σπίτι μισογκρέμισε και μετά έσωσαν να βρέθηκα – εκεί και σαν να ήταν φούρνος το μέρος και έβγαινε ψωμί και ήμουν με τον πεθερόν μου καιήλθεν και ο Δεσίπρης ψαράς και μας έκανε αστεία και ψήναμε πατάτες και τρώγαμε και σε μια στιγμή ο πεθερός μου ξαπλωμένος χάμω με το Μύρο το σωφέρ -του λέει ο Μύρος μα Κύριε Γιωργάκη το επώνυμον σας το λέγουν Ασκορδουλάκη; του απαντά ο πεθερός μου με έκπληξη (γνώριζε ότι το ήξερε πολύ καλά) : Ναι-και ξύπνησα.

ΟΝΕΙΡΟΝ 6-10-1959

Ονειρεύτηκα εις το κρεβάτι που πέθανεν ο πατέρας μου ότι τον είδα ντυμένο σεβαστά και γερασμένον με αγαθά χαρακτηριστικά και σαν να είμεθα εις τις Ασίτες και γινόταν στο καφενείο γλέντι και πηγαίναμε και τον παρακρατούσα από το χέρι και μου ήλεγεν ότι αγαπούσε το παγωτό πάρα πολύ και ήθελε να γάγει γιατί είχεν πολύ καιρόν να φάγει αλλά τον καιρόν που πηγαίναμε εις το καφενείον σα να μπήκαμε σε ένα σπίτι συγγενών και παρουσιάστηκαν μια κοπέλα με τα κάτασπρα σαν και με χαιρέτησεν και μετά άλλη μια πιο μικρή και αυτή κάτασπρα και με χαιρέτησεν και αυτή και μου είπαν δεν μας γνωρίζεις-λέει είμεθα εγώ εγώ όχι είμεθα άγγελοι και εν τω μεταξύ εξαφανίσθηκαν διότι εν τω μεταξύ στο καφενείον είχαν βάλει τραβάγιες η πάρτη που γλεντούσε και με τη φασαρία φύγαν οι αγγέλοι
(επόμενη σελίδα)
και μου λέγει ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου – παιδί μου έλα να φύγωνεν ναπάμεν στο σπίτι της συμπεθέρας μόνον έλα να με κρατάς από το χέρι και τον πήγα στο σπίτι και μετά πάλι γύρισα και μου λέγαν γιατί έφυγα λέγω πήγα τον γέρον στο σπίτι με την πεθερά μου να κάνουν παρέα γιατί δεν του άρεσεν εδώ.
Η ενδυμασία του γέρο, ήταν μεϊντανογέλεκο όχι από τσόχα αλλά από μάλλινον ύφασμα και η βράκα και μανδύλι σαρίκι κάλτσες γυναικείες μέχρι τα γόνατα κια παπούτσια από ελαστικό λίνα

9 Νοεμβρίου 1965 Εορτή του Αγίου Νεκταρίου (…)

Όνειρον

Είδον τον Άγιον ως ψάρι να βγαίνει από την θάλασσαν και μετά εμεταμφιέσθη εις Δούρειος ίππος και μετά εις βασιλεύς με περικεφαλαίαν εισερχόμενος να μιλήσει εις την λεωφόρον Καλοκαιρινού από Χανιών Πύλην. Έτρεξε ο κόσμος να ακούσει την ομιλίαν του και ομίλησεν εις τον κόσμον να αγαπά αλλήλους ως χριστιανοί και να κάμνετε έργα αγάπης και θα σας θεραπέψω και τότε ένας τον επλησίασεν και του λέγει ότι υποφέρει εις την λεκάνη και να τον θεραπέψει. Τον εγύρισεν άνω κάτω και τον έπίασεν από τους δυο του πόδας και του είπεν “τώρα να σηκωθείς και θα είσαι αύριο καλά” αυτός όμως δεν επίστεψε και του λέγει να μου το δώσεις γραφτόν και του δίνει ένα σημείωμα με την υπογαφήν του και μετά ανεβηκεν σκάλα και εκάθισεν σε ένα μπαλκόνι και πλησίαζα και εγώ και μου λέγει “Σήφη κάθισεν” και του λέγω “με γνωρίζεις;”-Πως ο Σήφης δεν είσαι που έχεις παρακάτω το μαγαζί” και με παίρνει από τη χέρα και με ανέβασεν σε ένα σαν μιναρέ για να ομιλήσει στον κόσμον και όπως πατήσαμεν εις τον τρούλον έσπασεν ο μιναρές και τσουρλούσαμεν εις το κενόν του μιναρέ και έτσι ξύπνησα και τον έχασα με βασιλική ενδυμασία και με περικεφαλαίαν .
Προσκυνώ και δοξάζω το όνομα του αγίου Νεκταρίου