- Εξώφυλλο της έκδοσης, εξαιρετική εμφάνιση: Δ/ση σχεδιασμού Γ.Καρλόπουλος(από τους κορυφέους )Σχεδιασμός σελιδοποίηση Ε.Καλογεροπούλου, Β.Γεωργίου.
Γνωστός και φίλος Χ.Χ. εκτίμησε “ελαφρά τη καρδία” ότι η έκδοση του βιβλίου του Δ.Μαρωνίτη “ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΓΡΑΦΗΣ” είναι τόσο ασήμαντη όσο περίπου ένα μικρό αναλγητικό για τον καρκινοπαθή του τελευταίου σταδίου! ( αλλάζουμε τις λέξεις γιατί δεν έχει σημασία προσωπική η εκτίμηση του, αλλά η συζήτηση).Όταν ψέλλισα δυο λέξεις, υπερασπιζόμενος την εργασία του σοφού δασκάλου και εξαίρετου φιλολόγου Δ.Μ. , επειδή είναι γνώστης του αντικειμένου ο Χ.Χ.(φιλόλογος) αναφώνησε, “δίκαια αγανακτισμένος” : ξέρεις τι λες ;(δηλαδή τι σου γίνεται). Όταν πάλι ξανασκέφτηκα, μήπως έχει δίκιο και απάντησα όσο μπορούσα πιο ευγενικά, έκλεισε το ζήτημα – όπως νόμιζε καλύτερα, σβήνοντας ερωτήσεις κι απαντήσεις…
Είχε ανοίξει όμως μια συζήτηση, που δεν σταματάει επειδή κάποιος, έχει βεβαιότητες, ούτε επειδή ενοχλείται γιατί μπαίνουν “άσχετοι” στον ιερό χώρο της ειδικότητας του, η γνώση δυστυχώς δεν κλείνεται σε στεγανά, ούτε σε επαγγέλματα και συνδικαλιστικές ενώσεις.
Ο ΑΛΚΜΑΝ έχει ενδιαφέρον για τη γλώσσα, αναζητούσε χρόνια ένα βοήθημα όπως αυτό που πρόσφερε ο Δ.Μαρωνίτης, δεν έκρυψε λοιπόν τη χαρά του για την έκδοση. Στο μικρού σχήματος βιβλίο με τις 100 μόλις σελίδες, υπάρχει εύκολη σχετικά λύση αποριών και ερωτημάτων. Μα το σημαντικότερο είναι ότι δεν παρατίθενται απλώς κανόνες και εφαρμογές, είναι η ευκολία της ανάγνωσης και της κατανόησης, είναι ο ταλαντούχος δάσκαλος που κρύβεται πίσω από κάθε διατύπωση πριν και μετά από κάθε φράση.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης δεν είναι μόνο o εξέχων φιλόλογος, ο βαθύς γνώστης της ελληνικής γραμματείας και της γλώσσας μας, είναι o ταλαντούχος δάσκαλος – αυτός που μπορεί να σε μάθει, αυτός που βρίσκει το δρόμο στο νου και το αίσθημα του μαθητή. Και δεν αρκείται στους ξερούς στεγνούς κανόνες , αποφεύγει ορολογίες «επιστημονικές» που ξενίζουν ή είναι αδόκιμες και προσφέρει παραδείγματα με γνωστές κοινές φράσεις – να καταλάβουμε . Το ίδιο έκαναν και οι παλιότερες ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ π.χ. των Μ.Τριανταφυλλιδη, Θρ.Σταυρου, Μ.Οικονόμου. Και βέβαια τότε σχεδίαζαν όσο μπορούσαν καλύτερα την έκδοση, το τύπωμα και τη σύνθεση του βιβλίου.
Η νέα σχολική ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ του Γυμνασίου(1) είναι «μοντέρνα» , δεν έχει μόνο ορολογίες αμφίβολης χρησιμότητας, είναι κακοσχεδιασμένη (πιο σωστά : δεν σχεδιάστηκε καθόλου), ανακατεύει γραμματοσειρές και τύπους στοιχείων , χρώματα και σήματα της κακιάς ώρας.
Αν δεν εξετάσσουμε την επιστημονικής αξίας της(δεν έχουμε αρμοδότητα η γνώσεις), είναι ένα από τα πιο κακοτυπωμένα έντυπα που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας, πληρωμένο και με χρήματα του ελληνικού λαού (25%).
Και επιστρέφουμε στο βιβλιαράκι των λίγων σελίδων του Δ.Μαρωνίτη με ευγνωμοσύνη, είναι το απόλυτα αναγκαίο βοήθημα για τους μαθητές του γυμνασίου (και τους καθηγητές) για να αντιμετωπίζουν την ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ που τους έδωσαν και να προχωρήσουν στην εκμάθηση της γλώσσας μας.
ΑΛΚΜΑΝ 
Δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για το Δημήτρη Μαρωνίτη, ο οποίος ήταν καθηγητής μου στη Φιλολογία Θεσσαλονίκης. Υπήρξε εξαιρετικός «πανεπιστημιακός δάσκαλος» -όπως αποκαλούσε ο ίδιος τον εαυτό του- και οι ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του έκαναν τις διαλέξεις του ακόμη πιο ελκυστικές. Για να παρακολουθήσουμε το γοητευτικό χειρισμό της γλώσσας και το βάθος της σκέψης του έπρεπε να ενεργοποιήσουμε κάθε φοιτητικό πνευματικό και ψυχικό μας κύτταρο. Κάθε μάθημα αποτελούσε μια ξεχωριστή εμπειρία, όχι μόνο για τις γνώσεις στην αρχαία και τη νεοελληνική γραμματεία που αποκομίζαμε, αλλά, κυρίως, για τον τρόπο σκέψης, την εμβρίθεια και την επιστημονική μεθοδολογία με την οποία προσέγγιζε τόσο τα αρχαία κείμενα όσο και τη σύγχρονη λογοτεχνία. Υπήρξε Δάσκαλος (με κεφαλαίο δέλτα).
«Το Εγχειρίδιο της Ορθής Γραφής» το διάβασα απνευστί. Νομίζω πως είναι αυτό ακριβώς που έπρεπε να είναι: αρκούντως χρηστικό για τον καθημερινό χειριστή της νεοελληνικής, απλό και κατανοητό για τους μη ειδικούς, χωρίς όμως να υπολείπεται σε επιστημονική τεκμηρίωση. Νομίζω πως οι παρατηρήσεις που έκανε ο Αλκμάν στην ανάρτηση είναι ιδιαίτερα εύστοχες.
Για τη «Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» του Γυμνασίου θα ήταν άδικο να εκφέρω ατεκμηρίωτη γνώμη βασισμένη σε μια γρήγορη ματιά, εφόσον δεν την έχω χρησιμοποιήσει ως βιβλίο αναφοράς (στο Λύκειο δεν έχει δοθεί). Παρακολούθησα όμως μια παρουσίασή της που είχε κάνει ο ίδιος ο συγγραφέας στην πόλη μας στην αρχή του σχολικού έτους, στην οποία εξηγούσε τη λογική συγγραφής της και κατέθετε τις ιδιαιτερότητες του εγχειρήματος, εφόσον θα έπρεπε να προσαρμοστούν τα νεότερα δεδομένα της επιστήμης της Γλωσσολογίας στη σχολική χρήση του βιβλίου (όντως, η Α. Χατζησαββίδου είναι κόρη του). Η παρουσίαση ήταν αξιοπρεπέστατη και ο ίδιος ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με το περιεχόμενο, τη μορφή και τη χρήση της «Γραμματικής». Ίσως κάποιος/α που έχει διδάξει το βιβλίο στο Γυμνάσιο να μπορούσε να κάνει πιο εμπεριστατωμένη κριτική…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!